Η θριαμβευτική είσοδος στην Ιερουσαλήμ
(Μκ. 11:1-11, Λκ. 19:28-38, Ιν. 12:12-19)
21
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 21
Και όταν πλησίασαν στα Ιεροσόλυμα και ήρθαν στη Βηθφαγή[1], στο Όρος των Ελαιών, τότε ο Ιησούς απέστειλε δύο μαθητές, 2 λέγοντάς τους: «Πηγαίνετε στο χωριό που είναι απέναντί σας, και αμέσως θα βρείτε μια όνο[2] δεμένη και ένα πουλάρι μαζί της· αφού τα λύσετε, να μου τα φέρετε. 3 Και αν κάποιος σας πει κάτι, θα πείτε: “Ο Κύριος έχει ανάγκη αυτά”.[3] Και ευθύς θα τα αποστείλει». 4 Και αυτό έχει γίνει, για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε μέσω του προφήτη, όταν έλεγε:
5 Πέστε στη θυγατέρα Σιών,
Ιδού, ο βασιλιάς σου έρχεται σ’ εσένα
πράος και ανεβασμένος πάνω σε όνο
και πάνω σε πουλάρι γέννημα υποζυγίου.
6 Αφού πήγαν, λοιπόν, οι μαθητές και έκαναν καθώς τους διέταξε ο Ιησούς, 7 έφεραν την όνο και το πουλάρι, και έθεσαν πάνω τους τα ρούχα και εκείνος κάθισε πάνω τους. 8 Και το μεγαλύτερο μέρος του πλήθους έστρωσαν τα δικά τους ρούχα στην οδό, ενώ άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δέντρα και τα έστρωναν στην οδό. 9 Και τα πλήθη που προπορεύονταν από αυτόν και αυτά που τον ακολουθούσαν φώναζαν λέγοντας:
«Ωσαννά[4] στο γιο του Δαβίδ.
Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του ΚΥΡΙΟΥ.
Ωσαννά στους ύψιστους ουρανούς».
10 Και όταν αυτός εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, σείστηκε όλη η πόλη λέγοντας: «Ποιος είναι αυτός;» 11 Και τα πλήθη έλεγαν: «Αυτός είναι ο προφήτης Ιησούς που κατάγεται από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας».
Ο καθαρισμός του ναού
(Μκ. 11:15-19, Λκ. 19:45-48, Ιν. 2:13-22)
12 Και εισήλθε ο Ιησούς στο ναό[5] και έβγαλε όλους όσοι πουλούσαν και αγόραζαν μέσα στο ναό, και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών όπως και τα καθίσματα αυτών που πουλούσαν τα περιστέρια, 13 και τους λέει: «Είναι γραμμένο:
Ο οίκος μου θα κληθεί οίκος προσευχής,
εσείς όμως τον κάνετε σπήλαιο ληστών».
14 Τότε τον πλησίασαν τυφλοί και χωλοί μέσα στο ναό, και τους θεράπευσε. 15 Και όταν είδαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαυμάσια που έκανε και τα παιδιά που φώναζαν μέσα στο ναό και έλεγαν: «Ωσαννά στο γιο του Δαβίδ», αγανάκτησαν 16 και του είπαν: «Ακούς τι λένε αυτοί;» Και ο Ιησούς τους λέει: «Ναι. Ποτέ δε διαβάσατε ότι από στόμα νηπίων και βρεφών που θηλάζουν κατάρτισες αίνο[6];» 17 Και αφού τους εγκατέλειψε, βγήκε έξω από την πόλη, στη Βηθανία[7], και διανυχτέρευε εκεί.
Η άκαρπη συκιά
(Μκ. 11:12-14, 20-24)
18 Και το πρωί, επιστρέφοντας στην πόλη, πείνασε. 19 Και όταν είδε μια συκιά στο δρόμο, ήρθε κοντά της, αλλά τίποτα δε βρήκε σ’ αυτήν παρά φύλλα μόνο, και της λέει: «Ποτέ πια από εσένα καρπός να μη γίνει στον αιώνα». Και ξεράθηκε αμέσως η συκιά. 20 Και όταν το είδαν οι μαθητές, θαύμασαν λέγοντας: «Πώς αμέσως ξεράθηκε η συκιά;» 21 Αποκρίθηκε τότε ο Ιησούς και τους είπε: «Αλήθεια σας λέω, αν έχετε πίστη και δεν αμφιβάλλετε, όχι μόνο το θαύμα της συκιάς θα κάνετε, αλλά και αν στο όρος ετούτο πείτε: “Σήκω και πέσε στη θάλασσα”, θα γίνει. 22 Και όλα όσα ζητήσετε στην προσευχή πιστεύοντας, θα τα λάβετε».
Η εξουσία του Ιησού αμφισβητείται
(Μκ. 11:27-33, Λκ. 20:1-8)
23 Και όταν ήρθε αυτός στο ναό, τον πλησίασαν, ενώ δίδασκε, οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού, λέγοντας: «Με ποια εξουσία[8] αυτά τα κάνεις; Και ποιος σου έδωσε την εξουσία αυτή;» 24 Αποκρίθηκε τότε ο Ιησούς και τους είπε: «Θα σας ρωτήσω κι εγώ ένα λόγο, που αν μου απαντήσετε, θα σας πω κι εγώ με ποια εξουσία αυτά τα κάνω: 25 Το βάφτισμα του Ιωάννη από πού ήταν; Από τον ουρανό ή από τους ανθρώπους;» Εκείνοι διαλογίζονταν μεταξύ τους[9] και έλεγαν: «Αν πούμε: “Από τον ουρανό”, θα μας πει: “Γιατί λοιπόν δεν πιστέψατε σ’ αυτόν”; 26 Αν όμως πούμε: “Από τους ανθρώπους”, φοβόμαστε το πλήθος, γιατί όλοι ως προφήτη έχουν τον Ιωάννη». 27 Και αποκρίθηκαν στον Ιησού και του είπαν: «Δεν ξέρουμε». Και αυτός τους είπε: «Ούτε εγώ σας λέω με ποια εξουσία αυτά τα κάνω».
Η παραβολή των δύο γιων
28 «Τι λοιπόν νομίζετε; Ένας άνθρωπος είχε δύο παιδιά. Και πλησίασε στο πρώτο και είπε: “Παιδί μου, πήγαινε σήμερα, εργάζου στον αμπελώνα”. 29 Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: “Δε θέλω”. Ύστερα, όμως, μεταμελήθηκε και πήγε. 30 Πλησίασε τότε στον άλλο και του είπε όμοια. Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: “Εγώ θα πάω, κύριε”. Αλλά δεν πήγε. 31 Ποιος από τους δύο έκανε το θέλημα του πατέρα;» Του λένε: «Ο πρώτος». Τους λέει ο Ιησούς: «Αλήθεια σας λέω ότι οι τελώνες και οι πόρνες προηγούνται από εσάς στη βασιλεία του Θεού. 32 Γιατί ήρθε ο Ιωάννης προς εσάς βαδίζοντας σε οδό δικαιοσύνης[10] και δεν τον πιστέψατε· αλλά οι τελώνες και οι πόρνες πίστεψαν σ’ αυτόν. Εσείς, όμως, παρόλο που το είδατε, ούτε ύστερα μεταμεληθήκατε, για να πιστέψετε σ’ αυτόν».
Η παραβολή του αμπελώνα και των γεωργών
(Μκ. 12:1-12, Λκ. 20:9-19)
33 «Άλλη παραβολή ακούστε: Ήταν ένας άνθρωπος οικοδεσπότης, ο οποίος φύτεψε αμπελώνα και τον περιέβαλε με φράχτη και έσκαψε σ’ αυτόν πατητήρι και οικοδόμησε πύργο και τον νοίκιασε σε γεωργούς και αποδήμησε. 34 Όταν λοιπόν πλησίασε ο καιρός των καρπών, απέστειλε τους δούλους του προς τους γεωργούς να λάβουν τους καρπούς του. 35 Και αφού έπιασαν οι γεωργοί τους δούλους του, έναν έδειραν, άλλον σκότωσαν, άλλον λιθοβόλησαν. 36 Πάλι απέστειλε άλλους δούλους περισσότερους από τους πρώτους και έκαναν σ’ αυτούς ομοίως. 37 Ύστερα[11], λοιπόν, απέστειλε προς αυτούς το γιο του λέγοντας: “Θα ντραπούν το γιο μου”. 38 Οι γεωργοί, όμως, όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: “Αυτός είναι ο κληρονόμος. Ελάτε να τον σκοτώσουμε και να έχουμε την κληρονομιά του”. 39 Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα και τον σκότωσαν. 40 Όταν λοιπόν έρθει ο κύριος του αμπελώνα, τι θα κάνει στους γεωργούς εκείνους;» 41 Του λένε: «Τους κακούς, κακώς θα τους εξολοθρέψει και τον αμπελώνα θα τον νοικιάσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στους καιρούς τους». 42 Τους λέει ο Ιησούς: «Ποτέ δε διαβάσατε στις Γραφές,
Λίθο που αποδοκίμασαν οι οικοδόμοι,
αυτός έγινε ακρογωνιαίος λίθος.
Από τον ΚΥΡΙΟ έγινε αυτός
και είναι θαυμαστός στα μάτια μας;
43 Γι’ αυτό σας λέω ότι θα αφαιρεθεί από εσάς η βασιλεία του Θεού και θα δοθεί σε έθνος[12] που θα κάνει τους καρπούς της. 44 Και όποιος πέσει πάνω στο λίθο αυτό θα συντριφτεί· ενώ πάνω σ’ όποιον πέσει θα τον θρυμματίσει».
45 Και όταν άκουσαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι γι’ αυτούς τις λέει. 46 Και ενώ ζητούσαν να τον συλλάβουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, επειδή τον είχαν για προφήτη.
[1] 1 Βηθφαγή. Στα αραμαϊκά σημαίνει: “Οίκος των άγουρων σύκων”.
[2] 2 όνο Εννοεί: θηλυκό γαϊδούρι.
[3] 3 Ο Κύριος έχει ανάγκη αυτά. Άλλη ερμηνεία: Ο Κύριός τους τα έχει ανάγκη.
[4] 9 Ωσαννά. Στα εβραϊκά σημαίνει: “Σώσε τώρα”! ή “Σώσε, παρακαλούμε”!
[5] 12 ναό Εννοεί: το προαύλιο των εθνικών.
[6] 16 αίνο Αλλιώς: δοξολογία
[7] 17 Βηθανία. Σημαίνει: Οίκος φτωχών.
[8] 23 εξουσία. Η εβραϊκή αντίστοιχη λέξη είναι σ’μιχά. Εννοούν τη χειροθεσία κατά την τελετή της χειροτονίας, η οποία συμβολικά μετέφερε ένα αξίωμα μαζί με τις ευθύνες και τα προνόμιά του. Σ’ έναν υποψήφιο ραβίνο χορηγούσαν το δικαίωμα να αποφασίζει για θέματα της χαλαχά (Ιεροί ιουδαϊκοί κανόνες ή προφορική παράδοση του Ιουδαϊσμού), που του έδινε ένα συμβούλιο από τρεις πρεσβυτέρους, από τους οποίους ο ένας τουλάχιστο είχε επίσης δεχτεί σ’μιχά. (Μ.Ι.Σ.)
[9] 25 μεταξύ τους. Άλλη ερμηνεία: μέσα τους
[10] 32 βαδίζοντας σε οδό δικαιοσύνης Εννοεί: ζώντας δίκαια, ευσεβώς.
[11] 37 Ύστερα Άλλη ερμηνεία: Τελευταίο
[12] 43 έθνος. Είναι απορίας άξιον ποια λέξη χρησιμοποίησε στα εβραϊκά ή αραμαϊκά που ενδεχομένως μιλούσε ο Ιησούς. Γιατί υπάρχουν αρκετές εβραϊκές λέξεις που μεταφράζονται με την ελληνική λέξη “έθνος” στη μετάφραση των Ο΄ της Π.Δ., μεταξύ των οποίων και η λέξη ‘αμ. Αν δούμε τη λέξη αυτή στον Ωσηέ 2:23 και στο αντίστοιχο εδάφιο που χρησιμοποιεί ο Πέτρος στην Α΄ Πέτρου 2:10, βλέπουμε ότι η λέξη ‘αμ αποδίδεται από τον Πέτρο με τη λέξη “λαός”. «Η λέξη ‘αμ συχνά χρησιμοποιείται με γενική έννοια στην Π.Δ. και αναφέρεται σε μια ομάδα ανθρώπων, μεγαλύτερη από μια φυλή, αλλά λιγότερο πολυπληθή από ένα ολόκληρο γένος ανθρώπων. Όταν αναφέρεται σε μεγάλη ομάδα, χωρίς αναφορά σε κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ή σχέση, οι μεταφραστές σε μερικές περιπτώσεις την αποδίδουν με τη λέξη “λαός” ή “άνθρωποι”. Στα αραμαϊκά τμήματα των βιβλίων του Έσδρα και του Δανιήλ αυτή η λέξη χρησιμοποιείται με αυτήν τη γενική έννοια σε όλα τα σημεία εκτός από δύο περιπτώσεις (Έσδρας 7:13, 7:16)» (Theological Wordbook of The Old Testament, R. Laird Harris, Moody Press, 1980, p. 676, Vol. II). Βασιζόμενοι στην ανωτέρω ανάλυση, η λέξη “έθνος” που αναφέρει ο Ματθαίος δεν έχει την έννοια του “γένους” ή “φυλής”. Συνεπώς, δεν μπορούμε να βασιστούμε σ’ αυτό το εδάφιο, για να ισχυριστούμε πως κάποιο άλλο έθνος κατά σάρκα (π.χ. το ελληνικό έθνος) υποκατέστησε το λαό Ισραήλ στο σχέδιο του Θεού για τη λύτρωση του ανθρώπινου γένους.
Τα συμφραζόμενα εδάφια υποδεικνύουν ποιο ήταν το «έθνος» στο οποίο θα δινόταν η βασιλεία του Θεού. Το κατάλαβαν καλά οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι στο ακόλουθο εδ. 45. Ήταν αυτοί οι ίδιοι. Γι’ αυτό και ήθελαν να συλλάβουν τον Ιησού.
Άξια προσοχής και η εξής άποψη: “Ο Ιησούς δε λέει ότι οι Χριστιανοί θα υποκαταστήσουν τους Ιουδαίους ως λαό του Θεού, όπως πολλοί Χριστιανοί διδάσκουν. [Σ.Μ. Βλέπε τη γνώμη: “Το έθνος που κάνει τους άξιους καρπούς της είναι το γένος των Χριστιανών” (Ζιγαβηνός). “Λαός από όλα τα έθνη εκλεγμένος” (Δαμαλάς).] Μάλλον, προειδοποιεί τους Ιουδαίους ηγέτες που δεν ενδιαφέρονταν για τα πράγματα του Θεού (εδάφια 33-42) ότι θα τους στερήσει τη συμμετοχή τους στην ηγεσία του λαού του. Και αυτό το έργο, με τις ανάλογες αμοιβές, θα ανατεθεί σε μια διαφορετική ομάδα Ιουδαίων ηγετών, τους Μεσσιανικούς Ιουδαίους μαθητές του, που ενδιαφέρονται για τη Μεσσιανική κοινότητα του Ιησού (βλέπε εδάφια 18-20). Αυτά είπε ο Κύριος πολύ πριν αυτή η κοινότητα των Μεσσιανικών Ιουδαίων αρχίσει να συμπεριλαμβάνει Χριστιανούς από τα Έθνη, μερικοί από τους οποίους επρόκειτο επίσης να γίνουν ηγέτες” (Μεσσιανικό Ιουδαϊκό Σχολιαστήριο, David Stern, 1995, p. 64).
Σύμφωνα με το Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας του Παπύρου, έτος 2007, η λέξη «έθνος» μεταξύ των άλλων έχει και την εξής έννοια στην αρχαία ελληνική: «πλήθος ανθρώπων, κοινωνική τάξη». Ετυμολογικά στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες έχει σχέση με τη λέξη: «συνήθεια, έθιμο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου