Η παραβολή του σπορέα
(Μκ. 4:1-9, Λκ. 8:4-8)
13
ΜΑΤΘΑΙΟΣ 13
Εκείνη την ημέρα εξήλθε ο Ιησούς από την οικία και καθόταν δίπλα στη λίμνη. 2 Τότε συνάχτηκαν κοντά του πλήθη πολλά, ώστε αυτός αναγκάστηκε να μπει σε πλοίο και να καθίσει, και όλο το πλήθος είχε σταθεί στο γιαλό. 3 Και τους μίλησε πολλά με παραβολές, λέγοντας: «Ιδού, εξήλθε ο σπορέας για να σπείρει. 4 Και ενώ έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν δίπλα στην οδό και, αφού ήρθαν τα πετεινά, τους κατάφαγαν. 5 Άλλοι όμως έπεσαν πάνω στα πετρώδη εδάφη όπου δεν είχε γη πολλή, και αμέσως φύτρωσαν επειδή δεν είχε βάθος η γη. 6 Και όταν ο ήλιος ανάτειλε, κάηκαν και, επειδή δεν είχαν ρίζα, ξεράθηκαν. 7 Και άλλοι έπεσαν στα αγκάθια, και μεγάλωσαν τα αγκάθια και τους έπνιξαν. 8 Άλλοι όμως έπεσαν στη γη την καλή και έδιναν καρπό, ο ένας εκατό, ο άλλος εξήντα και ο άλλος τριάντα. 9 Όποιος έχει αυτιά ας ακούει».
Ο σκοπός των παραβολών
(Μκ. 4:10-12, Λκ. 8:9-10)
10 Και τότε πλησίασαν οι μαθητές και του είπαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» 11 Εκείνος αποκρίθηκε και τους είπε: «Επειδή σ’ εσάς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, αλλά σ’ εκείνους δεν έχει δοθεί. 12 Γιατί σ’ όποιον έχει θα του δοθεί και θα του περισσέψει· σ’ όποιον όμως δεν έχει, και αυτό που έχει θα αφαιρεθεί από αυτόν. 13 Γι’ αυτό με παραβολές τους μιλάω, επειδή ενώ βλέπουν, δε βλέπουν, και ενώ ακούν, δεν ακούν ούτε καταλαβαίνουν. 14 Και έτσι εκπληρώνεται σ’ αυτούς η προφητεία του Ησαΐα που λέει:
Με την ακοή θ’ ακούτε[1] αλλά δε θα καταλάβετε,
και βλέποντας θα βλέπετε αλλά δε θα δείτε.
15 Γιατί πάχυνε[2] η καρδιά του λαού τούτου
και με τ’ αυτιά τους βαριάκουσαν
και τους οφθαλμούς τους έκλεισαν,
μην τυχόν δουν με τους οφθαλμούς
και με τ’ αυτιά ακούσουν,
και με την καρδιά καταλάβουν
και επιστρέψουν και τους γιατρέψω[3].
16 Όμως οι δικοί σας οφθαλμοί είναι μακάριοι γιατί βλέπουν και τα αυτιά σας γιατί ακούνε. 17 Γιατί αλήθεια σας λέω ότι πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν αυτά που βλέπετε, αλλά δεν τα είδαν· και να ακούσουν αυτά που ακούτε, αλλά δεν τα άκουσαν».
Η εξήγηση της παραβολής του σπορέα
(Μκ. 4:13-20, Λκ. 8:11-15)
18 «Εσείς λοιπόν ακούστε την παραβολή εκείνου που έσπειρε: 19 Σε καθέναν που ακούει το λόγο της βασιλείας και δεν καταλαβαίνει έρχεται ο Πονηρός και αρπάζει το σπαρμένο μέσα στην καρδιά του: αυτός είναι που σπάρθηκε δίπλα στην οδό. 20 Εκείνος που σπάρθηκε στα πετρώδη εδάφη, αυτός είναι που ακούει το λόγο και ευθύς τον λαβαίνει με χαρά. 21 Δεν έχει όμως ρίζα μέσα του αλλά είναι πρόσκαιρος και, όταν γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, ευθύς σκανδαλίζεται. 22 Εκείνος που σπάρθηκε στα αγκάθια, είναι αυτός που ακούει το λόγο, αλλά η μέριμνα του αιώνα[4] και η απάτη του πλούτου συμπνίγουν το λόγο και γίνεται άκαρπος. 23 Εκείνος που σπάρθηκε στην καλή γη, είναι αυτός που ακούει το λόγο και τον καταλαβαίνει, ο οποίος πράγματι καρποφορεί και κάνει ο ένας εκατό, ο άλλος εξήντα και ο άλλος τριάντα».
Η παραβολή των ζιζανίων
24 Άλλη παραβολή τους παρέθεσε λέγοντας: «Η βασιλεία των ουρανών ομοιώθηκε με άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στον αγρό του. 25 Ενώ όμως οι άνθρωποι κοιμούνταν, ήρθε ο εχθρός του και έσπειρε από πάνω ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε. 26 Όταν λοιπόν βλάστησαν τα φυτά και έκαναν καρπό, τότε φάνηκαν και τα ζιζάνια. 27 Πλησίασαν τότε οι δούλοι του οικοδεσπότη και του είπαν: “Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στον αγρό σου; Από πού λοιπόν έχει ζιζάνια”; 28 Εκείνος τους είπε: “Κάποιος άνθρωπος εχθρός το έκανε αυτό”. Και οι δούλοι τού λένε: “Θέλεις λοιπόν να πάμε και να τα μαζέψουμε”; 29 Εκείνος τους λέει: “Όχι, μην τυχόν μαζεύοντας τα ζιζάνια ξεριζώσετε συγχρόνως μαζί με αυτά και το σιτάρι. 30 Αφήστε να αυξάνουν μαζί και τα δύο ως το θερισμό, και κατά τον καιρό του θερισμού θα πω στους θεριστές: ‘Μαζέψτε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα σε δέσμες, για να τα κατακάψετε, αλλά το σιτάρι να το συνάξετε στη αποθήκη μου’ ”».
Oι παραβολές του κόκκου του σιναπιού και του προζυμιού
(Μκ. 4:30-32, Λκ. 15:18-21)
31 Άλλη παραβολή τους παρέθεσε, λέγοντας: «Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με κόκκο σιναπιού, που έλαβε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στον αγρό του. 32 Ο οποίος, βέβαια, είναι μικρότερος από όλους τους σπόρους, όταν όμως αυξηθεί, είναι το μεγαλύτερο από τα λάχανα και γίνεται δέντρο, ώστε να έρθουν τα πετεινά του ουρανού και να φωλιάζουν στα κλαδιά του».
33 Τους είπε και άλλη παραβολή: «Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με προζύμι που έλαβε μια γυναίκα και το έκρυψε μέσα σε είκοσι πέντε κιλά[5] αλεύρι, ωσότου ζυμώθηκε όλο».
Η χρήση των παραβολών
(Μκ. 4:33-34)
34 Όλα αυτά τα μίλησε ο Ιησούς με παραβολές στα πλήθη και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε τίποτα. 35 Για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε μέσω του προφήτη, όταν έλεγε:
Θα ανοίξω με παραβολές το στόμα μου,
θα μιλήσω δυνατά για πράγματα κρυμμένα
από τη δημιουργία του κόσμου.
Η εξήγηση της παραβολής των ζιζανίων
36 Τότε άφησε τα πλήθη και ήρθε στην οικία. Και τον πλησίασαν οι μαθητές του λέγοντας: «Διασαφήνισέ μας την παραβολή των ζιζανίων του αγρού». 37 Εκείνος αποκρίθηκε και είπε: «Αυτός που σπέρνει τον καλό σπόρο είναι ο Υιός του ανθρώπου, 38 και ο αγρός είναι ο κόσμος, και ο καλός σπόρος, αυτοί είναι οι γιοι της βασιλείας[6]. Ενώ τα ζιζάνια είναι οι γιοι του Πονηρού, 39 και ο εχθρός που τα έσπειρε είναι ο Διάβολος, και ο θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνα[7] και οι θεριστές είναι άγγελοι. 40 Όπως ακριβώς, λοιπόν, μαζεύονται τα ζιζάνια και κατακαίγονται σε φωτιά, έτσι θα είναι κατά τη συντέλεια του αιώνα. 41 Θα αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους του, και θα μαζέψουν από τη βασιλεία του όλα τα σκάνδαλα[8] και όσους πράττουν την ανομία 42 και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. 43 Τότε οι δίκαιοι θα ακτινοβολήσουν σαν τον ήλιο μέσα στη βασιλεία του Πατέρα τους. Όποιος έχει αυτιά ας ακούει».
Ο θησαυρός, το μαργαριτάρι και το δίχτυ
44 «Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με θησαυρό κρυμμένο μέσα στον αγρό, που τον βρήκε ένας άνθρωπος και τον έκρυψε, και από τη χαρά του πηγαίνει και πουλά όλα όσα έχει και αγοράζει εκείνο τον αγρό.
45 Πάλι, η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια μ’ έναν άνθρωπο έμπορο που ζητά καλά μαργαριτάρια. 46 Και όταν βρήκε ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, έφυγε και πούλησε όλα όσα είχε και το αγόρασε.
47 Πάλι, η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με δίχτυ που ρίχτηκε στη θάλασσα και σύναξε ψάρια από κάθε γένος. 48 Το οποίο, όταν γέμισε, το ανέβασαν στο γιαλό και, αφού κάθισαν, μάζεψαν τα καλά σε αγγεία, ενώ τα άχρηστα τα έριξαν έξω. 49 Έτσι θα γίνει κατά τη συντέλεια του αιώνα: θα εξέλθουν οι άγγελοι και θα ξεχωρίσουν τους κακούς[9] μέσα από τους δίκαιους[10] 50 και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών».
Παλιοί και νέοι θησαυροί
51 «Έχετε καταλάβει όλα αυτά;» Του λένε: «Ναι». 52 Εκείνος τους είπε: «Γι’ αυτό κάθε γραμματέας[11] που μαθήτεψε στη[12] βασιλεία των ουρανών είναι όμοιος με άνθρωπο οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυρό του καινούργια και παλιά».[13]
Η απόρριψη του Ιησού στη Ναζαρέτ
(Μκ. 6:1-6, Λκ. 4:16-30)
53 Και συνέβηκε, όταν τέλειωσε ο Ιησούς αυτές τις παραβολές, να αναχωρήσει από εκεί. 54 Και αφού ήρθε στην πατρίδα του, τους δίδασκε στη συναγωγή τους, ώστε αυτοί να εκπλήσσονται και να λένε: «Από πού έρχονται σε τούτον αυτή η σοφία και οι θαυματουργικές δυνάμεις; 55 Δεν είναι αυτός ο γιος του ξυλουργού; Δε λέγεται η μητέρα του Μαριάμ και οι αδελφοί του Ιάκωβος και Ιωσήφ και Σίμωνας και Ιούδας; 56 Και οι αδελφές του δεν είναι όλες κοντά μας; Από πού λοιπόν ήρθαν σε τούτον όλα αυτά;» 57 Και σκανδαλίζονταν με[14] αυτόν.[15] Τότε ο Ιησούς τους είπε: «Δεν υπάρχει προφήτης ατίμητος παρά μόνο στην πατρίδα του και στην οικία του». 58 Και δεν έκανε εκεί πολλές θαυματουργικές δυνάμεις εξαιτίας της απιστίας τους.[16]
[1] 14 Με την ακοή θ’ ακούτε Εβραϊσμός: Θα ακούτε συνέχεια ή προσεκτικά.
[2] 15 πάχυνε Εννοεί: έγινε αναίσθητη
[3] 15 και τους γιατρέψω Αλλιώς: για να τους γιατρέψω
[4] 22 αιώνα Αλλιώς: κόσμου
[5] 33 είκοσι πέντε κιλά Κείμενο: σάτα τρία
[6] 38 οι γιοι της βασιλείας Εννοεί: οι άνθρωποι που ανήκουν στη βασιλεία του Θεού.
[7] 39 αιώνα Αλλιώς: κόσμου
[8] 41 σκάνδαλο: παγίδα, αιτία πτώσης στην αμαρτία.
[9] 49 κακούς Κείμενο: πονηρούς
[10] 49 δίκαιους Εννοεί: ευσεβείς
[11] 51 γραμματέας Οι γραμματείς ήταν οι θεολόγοι της εποχής. Ήταν οι μελετητές του Μωσαϊκού Νόμου.
[12] 51 στη Άλλη ερμ.: για τη
[13] 51 εδ. 51 “Θεωρούνται καινούργια οι ιδέες της νέας Διαθήκης, παλαιά οι ιδέες της Παλαιάς” (Ζιγαβηνός). “Παλαιά είναι εκείνα που προέρχονται από το Νόμο, νέα εκείνα που έρχονται μέσω του Χριστού” (Κύριλλος Αλεξανδρείας). “Είδες ότι δεν αποκλείει την Παλαιά, αλλά και την εγκωμιάζει και αγορεύει, ονομάζοντάς την θησαυρό”; (Χρυσόστομος). “Ο θησαυρός της αποθήκης περιέχει καλά πράγματα, πράγματα που θέλει ο οικοδεσπότης. Μερικά από τα καλά πράγματα είναι νέα, μερικά είναι παλιά. Όμοια, τα νέα μεσσιανικά και τα παλιά ιουδαϊκά πράγματα μπορούν και τα δυο να είναι καλά. Έτσι, ο μεσσιανικός γραμματέας είναι μοναδικά τοποθετημένος, για να πλουτίσει το μεσσιανικό Ιουδαϊσμό, εκφράζοντας μεσσιανικές αλήθειες με συναφείς ιουδαϊκούς τρόπους, να επιδιορθώσει τα παλιά ενδύματα με κατάλληλα μπαλώματα και να επισκευάσει τα παλιά ασκιά για το νέο κρασί. (Βλέπε υποσ. 9:16-17). Μια καλή ιουδαϊκή εκπαίδευση, δεν είναι καθόλου εχθρική στην πίστη του Ιησού και στη βασιλεία που κήρυξε, όπως μερικοί αντίπαλοι του μεσσιανικού Ιουδαϊσμού υποθέτουν, αντίθετα μπορεί να παρέχει “πλούσιο έδαφος” για να φέρει για τον Ιησού καρπό “ο ένας εκατό, ο άλλος εξήντα και ο άλλος τριάντα” (13:8). Το πιο διακεκριμένο παράδειγμα είναι ο Σαούλ-Παύλος. (Μ.Ι.Σ.)
[14] 56 σκανδαλίζονταν με Αλλιώς: δυσπιστούσαν σε
[15] 57 Και σκανδαλίζονταν με αυτόν. “Επειδή (ο Ιησούς) διακρινόταν υπερβολικά, σκανδαλίζονταν εξαιτίας του, δηλαδή δεν μπορούσαν να πιστεύουν σ’ αυτόν λόγω του φθόνου. Τον φθονούσαν άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο” (Ζιγαβηνός).
[16] 58 εδ. 54-58. “Παρόλον ότι οι μεσσιανικοί Ιουδαίοι (Σ.Μ. και οι πιστοί γενικά) διαπιστώνουν ότι αυτά τα εδάφια εφαρμόζονται συχνά στις δικές τους οικογένειες και στα μέρη όπου διαμένουν, μπορούμε να παρηγορηθούμε από το γεγονός ότι παρόλο που ο ίδιος ο Ιησούς αρχικά συνάντησε αντίθεση, αδιαφορία και σκεπτικισμό, στο τέλος η οικογένειά του πίστεψε σ’ αυτόν (Πράξεις 1:14, Γαλάτας 1:19) και η πόλη του έγινε το κέντρο της πίστης της Καινής Διαθήκης. Οι Εβραίοι πιστοί ονομάστηκαν η “αίρεση των Ναζωραίων” (Πράξ. 24:5) (Μ.Ι.Σ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου