Α΄ Κορινθίους 15

Η ανάσταση του Χριστού

15

Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 15

Σας κάνω γνωστό λοιπόν, αδελφοί, το ευαγγέλιο που σας ευαγγέλισα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και έχετε σταθεί, 2 μέσω του οποίου και σώζεστε, αν το κατέχετε με όποια λόγια[1] σας ευαγγέλισα, εκτός αν μάταια πιστέψατε. 3 Γιατί σας παράδωσα πρώτα ό,τι και παράλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας κατά τις Γραφές 4 και ότι τάφηκε και ότι έχει εγερθεί την ημέρα την τρίτη κατά τις Γραφές 5 και ότι φανερώθηκε στον Κηφά, έπειτα στους δώδεκα. 6 Έπειτα φανερώθηκε σε πάνω από πεντακόσιους αδελφούς μια μόνο φορά, από τους οποίους οι περισσότεροι παραμένουν ως τώρα, μερικοί όμως κοιμήθηκαν[2]. 7 Έπειτα φανερώθηκε στον Ιάκωβο, έπειτα σε όλους τους αποστόλους. 8 Και τελευταίο απ’ όλους, σαν ακριβώς σε έκτρωμα, φανερώθηκε και σ’ εμένα. 9 Γιατί εγώ είμαι ο ελάχιστος των αποστόλων, που δεν είμαι άξιος να καλούμαι απόστολος, γιατί καταδίωξα την εκκλησία του Θεού. 10 Με τη χάρη όμως του Θεού είμαι αυτό που είμαι, και η χάρη του που δόθηκε σ’ εμένα δεν υπήρξε χωρίς αποτέλεσμα[3], αλλά περισσότερο από όλους αυτούς κοπίασα, όχι εγώ όμως, αλλά η χάρη του Θεού που είναι μαζί μου. 11 Είτε λοιπόν εγώ είτε εκείνοι, έτσι κηρύττουμε και έτσι πιστέψατε.

Η ανάσταση από τους νεκρούς

12 Αν λοιπόν ο Χριστός κηρύττεται ότι από τους νεκρούς έχει εγερθεί, πώς λένε μεταξύ σας μερικοί ότι ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει; 13 Αν λοιπόν ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. 14 Και αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, άρα είναι κενό[4] και το κήρυγμά μας, κενή και η πίστη σας. 15 Βρισκόμαστε επίσης και ψευδομάρτυρες του Θεού, γιατί μαρτυρήσαμε ενάντια στο Θεό ότι έγειρε το Χριστό, τον οποίο συνεπώς δεν έγειρε, αν βέβαια οι νεκροί δεν εγείρονται. 16 Γιατί αν οι νεκροί δεν εγείρονται, ούτε ο Χριστός έχει εγερθεί. 17 Και αν ο Χριστός δεν έχει εγερθεί, μάταιη είναι η πίστη σας, ακόμα είστε μέσα στις αμαρτίες σας. 18 Άρα και όσοι κοιμήθηκαν[5] έχοντας σχέση με το Χριστό, χάθηκαν. 19 Αν μόνο στη ζωή αυτήν έχουμε ελπίσει στο Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι[6] από όλους τους ανθρώπους.

20 Τώρα όμως ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, απαρχή[7] αυτών που έχουν κοιμηθεί. 21 Γιατί, επειδή μέσω ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, και μέσω ανθρώπου ήρθε η ανάσταση των νεκρών. 22 Γιατί όπως ακριβώς έχοντας σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και έχοντας σχέση με το Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν. 23 Καθένας όμως στη δική του τάξη: απαρχή είναι ο Χριστός, έπειτα αυτοί που είναι του Χριστού κατά την παρουσία[8] του, 24 έπειτα το τέλος, όταν παραδίνει τη βασιλεία στο Θεό και Πατέρα, όταν καταργήσει κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμη. 25 Γιατί πρέπει αυτός να βασιλεύει μέχρις ότου θέσει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια του. 26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος· 27 γιατί όλα τα υπέταξε κάτω από τα πόδια του. Όταν όμως πει ότι όλα του έχουν υποταχτεί, είναι φανερό ότι αυτός που υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα[9] είναι εκτός. 28 Και όταν υποταχτούν σ’ αυτόν τα πάντα, τότε και ο ίδιος ο Υιός θα υποταχτεί σ’ αυτόν που του υπέταξε τα πάντα, για να είναι ο Θεός τα πάντα σε όλους.

29 Επειδή τι θα κάνουν όσοι βαφτίζονται υπέρ των νεκρών; Αν καθόλου οι νεκροί δεν εγείρονται, γιατί επίσης βαφτίζονται υπέρ αυτών; 30 Γιατί και εμείς κινδυνεύουμε κάθε ώρα; 31 Κάθε ημέρα πεθαίνω, μα την καύχηση που έχω για σας, αδελφοί, την οποία έχω στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας. 32 Αν ανθρώπινα[10] θηριομάχησα στην Έφεσο, ποιο είναι σ’ εμένα το όφελος; Αν οι νεκροί δεν εγείρονται,

ας φάμε και ας πιούμε,

γιατί αύριο πεθαίνουμε.

33 Μην πλανάστε!

“Φθείρουν τα χρηστά ήθη[11] οι κακές συναστροφές[12]”.[13]

34 Συνέλθετε ζώντας δίκαια[14], και μην αμαρτάνετε, γιατί άγνοια Θεού έχουν μερικοί· για ντροπή σας το λέω.

Η ανάσταση του σώματος

35 Αλλά θα πει κάποιος: «Πώς εγείρονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;» 36 Άφρονα, αυτό που εσύ σπέρνεις δε ζωοποιείται αν δεν πεθάνει. 37 Και αυτό που σπέρνεις, δεν είναι το σώμα που θα γίνει που σπέρνεις, αλλά ένα γυμνό κόκκο, αν τύχει σιταριού ή κάποιον από τους υπόλοιπους. 38 Και ο Θεός δίνει σ’ αυτόν ένα σώμα καθώς θέλησε, και σε καθέναν από τους σπόρους το δικό του σώμα. 39 Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα, αλλά άλλη βέβαια είναι αυτή των ανθρώπων και άλλη των κτηνών και άλλη η σάρκα των πτηνών και άλλη των ψαριών. 40 Επίσης υπάρχουν σώματα επουράνια και σώματα επίγεια. Αλλά άλλη βέβαια είναι η δόξα των επουράνιων και άλλη η δόξα των επίγειων. 41 Άλλη η δόξα του ήλιου και άλλη η δόξα της σελήνης και άλλη η δόξα των αστέρων· γιατί αστέρας από αστέρα διαφέρει σε δόξα.[15]

42 Έτσι είναι και η ανάσταση των νεκρών: Σπέρνεται με φθορά, εγείρεται με αφθαρσία. 43 Σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται με δόξα. Σπέρνεται με ασθένεια, εγείρεται με δύναμη. 44 Σπέρνεται σώμα ψυχικό[16], εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει και πνευματικό. 45 Έτσι επίσης είναι γραμμένο: Έγινε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ζωντανή ψυχή. Ο έσχατος Αδάμ θα είναι ζωοποιό πνεύμα. 46 Αλλά πρώτα έρχεται όχι το πνευματικό, αλλά το ψυχικό, έπειτα το πνευματικό. 47 Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από τη γη, χωματένιος, ο δεύτερος άνθρωπος είναι από τον ουρανό. 48 Όποιος ήταν ο χωματένιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι, και όποιος είναι ο επουράνιος, τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι. 49 Και καθώς φορέσαμε την εικόνα του χωματένιου θα φορέσουμε και την εικόνα του επουράνιου.

50 Αυτό λοιπόν δηλώνω, αδελφοί, ότι σάρκα και αίμα τη βασιλεία του Θεού δε δύνανται να την κληρονομήσουν, ούτε η φθορά κληρονομεί την αφθαρσία. 51 Ιδού, ένα μυστήριο σας λέω: όλοι δε θα κοιμηθούμε[17], όλοι όμως θα αλλάξουμε, 52 σε μια στιγμή, σε ριπή οφθαλμού, κατά την έσχατη σάλπιγγα. Γιατί θα σαλπίσει και οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι και εμείς θα αλλάξουμε. 53 Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο να ντυθεί αθανασία. 54 Όταν λοιπόν το φθαρτό τούτο ντυθεί αφθαρσία και το θνητό τούτο ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος ο γραμμένος:

Καταπιώθηκε ο θάνατος σε νίκη.

55 Πού είναι θάνατε η νίκη σου;

Πού είναι θάνατε το κεντρί σου;

56 Το κεντρί λοιπόν του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος. 57 Αλλά ας δώσουμε ευχαριστία στο Θεό που μας δίνει τη νίκη μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι[18] να γίνεστε, αμετακίνητοι, περισσεύοντας στο έργο του ΚΥΡΙΟ πάντοτε, αφού ξέρετε ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος[19] όντας ενωμένοι με τον ΚΥΡΙΟ.

---

[1] 2 με όποια λόγια. Κείμενο: τίνι λόγω. “Ο λόγος σημαίνει την ακριβή έννοια, την οποία ο Παύλος είχε δώσει στα γεγονότα του ευαγγελίου, τα οποία τους δίδαξε. Η όλη φράση αναφέρεται τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο της ευαγγελικής διδασκαλίας”. (Τρεμπέλας).

[2] 6,18 κοιμήθηκαν Εννοεί: πέθαναν

[3] 10 δεν υπήρξε χωρίς αποτέλεσμα Κείμενο: ου κενή εγενήθη Άλλη ερμηνεία: δεν υπήρξε μάταιη

[4] 14, κενό, κενή Αλλιώς: κούφιο, άδειο, κούφια, άδεια

[5] 18 Βλέπε υποσ. εδ. 6

[6] 19 ελεεινότεροι. “Οι αθλιότεροι από όλους τους ανθρώπους, γιατί μάταια υπομείναμε τόσους πόνους για την ελπίδα που μας ανάγγειλαν” (Ζιγαβηνός). Άλ. ερμ.: πιο αξιολύπητοι

[7] 20 απαρχή: το πρώτο μέρος των καρπών της γης που οι Εβραίοι αφιέρωναν στον Κύριο.

[8] 23 παρουσία Αλλιώς: εμφάνιση, άφιξη, ερχομός

[9] 27 αυτός που υπέταξε σ’ αυτόν τα πάντα. Εννοεί τον Πατέρα Θεό.

[10] 32 ανθρώπινα Εννοεί: με ανθρώπινο τρόπο, με ανθρώπινους σκοπούς

[11] 33 χρηστά ήθη. Αλλιώς: καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Άλ. ερμ. καλούς χαρακτήρες.

[12] 33 συναναστροφές Κείμενο: ομιλίαι

[13] 33 εδ. 33β. Μάλλον πρόκειται για παροιμία, και η παράθεση υπάρχει στη “Θαΐδα” του Μενάνδρου, κωμικού του 3ου αιώνα π.Χ.

[14] 34 δίκαια. Αλλιώς: ευσεβώς, ειλικρινά, ενάρετα. Η λέξη “τσαντίκ” στα εβραϊκά που συνήθως μεταφράζεται “δίκαιος” έχει και την έννοια “ευσεβής, ειλικρινής, ενάρετος”.

[15] 40,41 Στα εδάφια αυτά η λέξη “δόξα” σημαίνει “λαμπρότητα”.

[16] 44, 46 σώμα ψυχικό. Εννοεί: σώμα που κατευθύνεται από τις ζωικές δυνάμεις της ψυχής.

[17] 51 κοιμηθούμε Εννοεί: πεθάνουμε

[18] 58 εδραίοι Αλλιώς: στερεοί, ασάλευτοι

[19] 58 μάταιος. Κείμενο: κενός. Άλ. ερμ. άκαρπος, χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς σκοπό.