Η αποστολή του Βαρνάβα και του Σαύλου
13
ΠΡΑΞΕΙΣ 13
Ήταν τότε στην Αντιόχεια, στην εκκλησία που ήταν εκεί, προφήτες και δάσκαλοι, ο Βαρνάβας και ο Συμεών, που καλείται Νίγερ[1], και ο Λούκιος ο Κυρηναίος και ο Μαναήν, που είχε ανατραφεί παιδί μαζί με[2] τον Ηρώδη τον τετράρχη, και ο Σαύλος. 2 Ενώ λοιπόν λειτουργούσαν[3] αυτοί στον Κύριο και νήστευαν, είπε το Πνεύμα το Άγιο: «Ξεχωρίστε μου, αμέσως, το Βαρνάβα και το Σαύλο για το έργο που τους έχω προσκαλέσει». 3 Τότε, αφού νήστεψαν και προσευχήθηκαν και επέθεσαν τα χέρια σ’ αυτούς, τους απέλυσαν[4].
Οι απόστολοι κηρύττουν στην Κύπρο
4 Αυτοί πράγματι, λοιπόν, στάλθηκαν έξω από το Άγιο Πνεύμα και κατέβηκαν στη Σελεύκεια, και από εκεί απέπλευσαν για την Κύπρο 5 και, όταν ήρθαν στη Σαλαμίνα, ανάγγελλαν το λόγο του Θεού μέσα στις συναγωγές των Ιουδαίων. Είχαν μάλιστα και τον Ιωάννη υπηρέτη. 6 Διαπέρασαν τότε όλο το νησί μέχρι την Πάφο και βρήκαν κάποιον άντρα μάγο, ψευδοπροφήτη Ιουδαίο, που είχε όνομα Βαριησούς, 7 ο οποίος ήταν μαζί με τον ανθύπατο Σέργιο Παύλο, άντρα συνετό. Αυτός προσκάλεσε το Βαρνάβα και το Σαύλο και επιζήτησε να ακούσει το λόγο του Θεού. 8 Αντιστεκόταν όμως σ’ αυτούς ο Ελύμας, ο μάγος, γιατί έτσι ερμηνεύεται το όνομά του,[5] ζητώντας με διεστραμμένα επιχειρήματα να αποτρέψει τον ανθύπατο από την πίστη. 9 Ο Σαύλος τότε, που ονομαζόταν και Παύλος, γέμισε Πνεύμα Άγιο, ατένισε σ’ αυτόν 10 και είπε: «Ω, πλήρη από κάθε δόλο και από κάθε ραδιουργία, γιε διαβόλου, εχθρέ κάθε δικαιοσύνης, δε θα πάψεις να διαστρέφεις τις οδούς του ΚΥΡΙΟΥ τις ευθείες; 11 Και τώρα ιδού, χέρι ΚΥΡΙΟΥ είναι πάνω σου και θα είσαι τυφλός, μη βλέποντας τον ήλιο μέχρις ορισμένου καιρού». Και αμέσως έπεσε πάνω του ομίχλη και σκοτάδι και περιφερόταν και ζητούσε χειραγωγούς. 12 Τότε, όταν είδε ο ανθύπατος το γεγονός, πίστεψε, μένοντας έκπληκτος για τη διδαχή του ΚΥΡΙΟΥ.[6]
Στην Αντιόχεια της Πισιδίας
13 Αφού ανοίχτηκαν λοιπόν στο πέλαγος από την Πάφο όσοι ήταν γύρω από τον Παύλο, ήρθαν στην Πέργη της Παμφυλίας, ο Ιωάννης όμως αποχώρησε από αυτούς και επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα. 14 Αυτοί τότε διαπέρασαν την περιοχή από την Πέργη και ήρθαν στην Αντιόχεια της Πισιδίας και, αφού εισήλθαν στη συναγωγή την ημέρα του Σαββάτου, κάθισαν. 15 Και μετά την ανάγνωση του νόμου και των προφητών απέστειλαν μήνυμα οι αρχισυνάγωγοι προς αυτούς λέγοντας: «Άντρες αδελφοί, αν υπάρχει μέσα σας κάποιος λόγος προτροπής[7] προς τον λαό, λέγετε». 16 Σηκώθηκε τότε ο Παύλος και, αφού έσεισε προς τα κάτω το χέρι του [8], είπε: «Άντρες Ισραηλίτες και οι φοβούμενοι το Θεό, ακούστε: 17 Ο Θεός του λαού τούτου, του Ισραήλ, εξέλεξε τους πατέρες μας και ύψωσε το λαό μας κατά την παροικία τους μέσα στη γη της Αιγύπτου και με βραχίονα υψωμένο[9] τους εξήγαγε από αυτήν, 18 και για μια χρονική περίοδο σαράντα περίπου ετών υπόφερε τους τρόπους τους μέσα στην έρημο. 19 Και αφού καθαίρεσε εφτά έθνη μέσα στη γη Χαναάν, διαμοίρασε με κλήρο [σ’ αυτούς] τη γη τους 20 περίπου για τετρακόσια πενήντα έτη. Και μετά από αυτά, έδωσε κριτές ως το Σαμουήλ τον προφήτη. 21 Και από εκεί, ζήτησαν βασιλιά και τους έδωσε ο Θεός το Σαούλ, το γιο του Κις, άντρα από τη φυλή Βενιαμίν, για σαράντα έτη. 22 Και αφού τον απομάκρυνε από τη θέση του[10], έγειρε ως βασιλιά γι’ αυτούς το Δαβίδ, για τον οποίο και είπε όταν έδωσε μαρτυρία: “Βρήκα το Δαβίδ, το γιο του Ιεσσαί, άντρα κατά την καρδιά μου, ο οποίος θα κάνει όλα τα θελήματά μου”. 23 Ο Θεός από το σπέρμα αυτού σύμφωνα με την υπόσχεσή[11] του έφερε στον Ισραήλ σωτήρα, τον Ιησού, 24 αφού ο Ιωάννης κήρυξε βάφτισμα μετάνοιας σε όλο το λαό Ισραήλ πριν από την είσοδο δημόσια στον κόσμο του προσώπου του[12]. 25 Και καθώς ολοκλήρωνε ο Ιωάννης το δρόμο της αποστολής του, έλεγε: “Τι υπονοείτε εμένα πως είμαι; Δεν είμαι εγώ· αλλά ιδού, έρχεται μετά από εμένα αυτός του οποίου δεν είμαι άξιος να λύσω το υπόδημα των ποδιών του”. 26 Άντρες αδελφοί, γιοι του γένους Αβραάμ και οι φοβούμενοι το Θεό[13] μεταξύ σας, σ’ εμάς ο λόγος της σωτηρίας αυτής αποστάλθηκε προς τα έξω. 27 Γιατί όσοι κατοικούν στην Ιερουσαλήμ και οι άρχοντές τους αγνόησαν αυτόν και τις φωνές των προφητών που διαβάζονται κάθε Σάββατο, και τις εκπλήρωσαν όταν τον καταδίκασαν. 28 Και ενώ δεν του βρήκαν καμιά αιτία θανάτου, ζήτησαν από τον Πιλάτο να θανατωθεί αυτός. 29 Μόλις λοιπόν τέλεσαν όλα όσα είναι γραμμένα γι’ αυτόν, τον κατέβασαν από το ξύλο και τον έθεσαν σε μνήμα. 30 Ο Θεός όμως τον έγειρε από τους νεκρούς. 31 Αυτός φανερώθηκε για πολλές ημέρες σ’ αυτούς που ανέβηκαν μαζί του από τη Γαλιλαία στην Ιερουσαλήμ, οι οποίοι τώρα είναι μάρτυρές του προς το λαό. 32 Και εμείς ευαγγελιζόμαστε σ’ εσάς την υπόσχεση που έγινε προς τους πατέρες μας, 33 γιατί αυτήν την υπόσχεση ο Θεός την έχει εκπληρώσει στα τέκνα τους, σ’ εμάς, όταν ανάστησε τον Ιησού, όπως και στο δεύτερο Ψαλμό είναι γραμμένο:
Υιός μου είσαι εσύ,
εγώ σήμερα σε έχω γεννήσει.
34 Και ότι τον ανάστησε από τους νεκρούς, χωρίς πια να μέλλει να επιστρέψει στη φθορά, έτσι το έχει πει:
Θα σας δώσω τα όσια ελέη[14] που υποσχέθηκα στο Δαβίδ, τα πιστά.
35 Γιατί και σε άλλο μέρος λέει:
Δε θα επιτρέψεις ο όσιός σου να δει φθορά.
36 Γιατί ο Δαβίδ, βέβαια, αφού υπηρέτησε στη δική του γενιά τη βουλή του Θεού, κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου και προστέθηκε στους πατέρες του και είδε φθορά. 37 Αυτός όμως, που ο Θεός έγειρε, δεν είδε φθορά. 38 Ας είναι λοιπόν γνωστό σ’ εσάς, άντρες αδελφοί, ότι μέσω αυτού αναγγέλλεται σ’ εσάς άφεση αμαρτιών, και από όλα όσα δεν μπορέσατε με το νόμο του Μωυσή να δικαιωθείτε, 39 μέσω αυτού καθένας που πιστεύει δικαιώνεται. 40 Προσέχετε, λοιπόν, μην επέλθει [σ’ εσάς] αυτό που ειπώθηκε μέσω των προφητών:
41 Δείτε, οι καταφρονητές,
και θαυμάστε και αφανιστείτε,
γιατί εγώ κάνω έργο κατά τις ημέρες σας,
έργο που δε θα το πιστέψετε
αν κάποιος σας το διηγηθεί».
42 Ενώ λοιπόν αυτοί έβγαιναν, τους παρακαλούσαν το επόμενο Σάββατο να κηρυχτούν σ’ αυτούς αυτά τα λόγια[15]. 43 Και όταν διαλύθηκε η συναγωγή, ακολούθησαν πολλοί από τους Ιουδαίους και τους προσήλυτους που σέβονταν το Θεό τον Παύλο και το Βαρνάβα, οι οποίοι μιλώντας προς αυτούς τους έπειθαν να παραμένουν στη χάρη του Θεού. 44 Και το ερχόμενο Σάββατο σχεδόν όλη η πόλη συνάχτηκε, για να ακούσει το λόγο του Κυρίου. 45 Όταν είδαν λοιπόν οι Ιουδαίοι τα πλήθη, γέμισαν ζήλια και αντίλεγαν σ’ αυτά που μιλούσε ο Παύλος βλαστημώντας. 46 Μίλησαν τότε με παρρησία[16] ο Παύλος και ο Βαρνάβας και είπαν: «Σ’ εσάς ήταν αναγκαίο πρώτα να κηρυχτεί ο λόγος του Θεού.[17] Επειδή τον απωθείτε και δεν κρίνετε άξιους τους εαυτούς σας για την αιώνια ζωή, ιδού, στρεφόμαστε στα έθνη. 47 Γιατί έτσι μας έχει δώσει εντολή ο Κύριος:
Σε έχω θέσει για φως στα έθνη,
για να είσαι προς σωτηρία ως τα έσχατα της γης».
48 Όταν άκουγαν τότε οι εθνικοί, χαίρονταν και δόξαζαν το λόγο του Κυρίου και πίστεψαν όσοι ήταν ταγμένοι για ζωή αιώνια. 49 Φερόταν λοιπόν ο λόγος του ΚΥΡΙΟΥ διαμέσου όλης της χώρας. 50 Αλλά οι Ιουδαίοι παρότρυναν τις γυναίκες τις ευυπόληπτες που σέβονταν το Θεό και τους πρώτους της πόλης, και διέγειραν διωγμό εναντίον του Παύλου και του Βαρνάβα και τους έβγαλαν έξω από τα όριά τους. 51 Εκείνοι, αφού τίναξαν μακριά τη σκόνη των ποδιών τους εναντίον τους, ήρθαν στο Ικόνιο· 52 και οι μαθητές γέμιζαν από χαρά και Πνεύμα Άγιο.
[1] 1 Νίγερ. Λατική λέξη που σημαίνει “μαύρος”. Πιθανόν ήταν αφρικανός νέγρος.
[2] 1 που είχε ανατραφεί παιδί μαζί με Κείμενο: σύντροφος. Εννοεί πως είχε ανατραφεί και εκπαιδευτεί μαζί με τον Ηρώδη. Άλλη ερμηνεία: θετός αδελφός, ομογάλακτος
[3] 2 λειτουργούσαν Εννοεί: λάτρευαν. Το ρήμα στους Ο΄ αναφέρεται στη λατρεία του Θεού που γινόταν στο ναό. Δεν έχει σχέση με την τυποποιημένη Θεία Λειτουργία που έγινε τους κατοπινούς αιώνες. “Η λειτουργία για την οποία γίνεται εδώ λόγος περιλάμβανε το σύνολο της λατρείας, όπως γινόταν κατά τους πρώτους χρόνους της Εκκλησίας, δηλαδή το κήρυγμα, την ψαλμωδία, την προφητεία και το δείπνο της Ευχαριστίας” (υπόμνημα Τρεμπέλα).
[4] 3 απέλυσαν Σημαίνει: άφησαν ελεύθερους να φύγουν.
[5] 8 ο Ελύμας, ο μάγος, γιατί έτσι ερμηνεύεται το όνομά του. Η έκφραση “έτσι ερμηνεύεται το όνομά του” δεν αναφέρεται στη λέξη “Βαριησούς”, αλλά στη λέξη Ελύμας, που ήταν ελληνοποιημένη λέξη της αραμαϊκής “αλιμά” ή της αραβικής “αλίμ”=σοφός, από όπου προέρχεται η νεότερη “ουλεμά”, και ερμηνεύεται “ο μάγος”. Το όνομα Βαριησούς, που σημαίνει “γιος του Ιησού”, ήταν το πατρικό του. Φαίνεται ότι τη λέξη “Ελύμας” την είχε οικειοποιηθεί υπερήφανα ως τίτλο ή ως κύριο όνομα.
[6] 12 όταν είδε ο ανθύπατος το γεγονός, πίστεψε, μένοντας έκπληκτος για τη διδαχή του ΚΥΡΙΟΥ. Άλ. ερμ. όταν είδε ο ανθύπατος το γεγονός, έμεινε έκπληκτος και πίστεψε στη διδαχή του ΚΥΡΙΟΥ.
[7] 15 προτροπής Αλλιώς: παρηγοριάς
[8] 16 έσεισε προς τα κάτω το χέρι του Βλέπε υποσ. Πρ. 12:17
[9] 17 βραχίονα υψωμένο. Κατά λέξη: βραχίονα υψηλό. Εβραϊσμός που εννοεί: μεγάλη δύναμη
[10] 22 απομάκρυνε από τη θέση του Κείμενο: μεταστήσας. Ρήμα μεθίστημι.
[11] 23,32 υπόσχεση Κείμενο: επαγγελία
[12] 24 του προσώπου του. Εννοεί του Ιησού Χριστού.
[13] 26 οι φοβούμενοι το Θεό. Ήταν εθνικοί οι οποίοι πήγαιναν στις συναγωγές, λάτρευαν τον ένα μοναδικό Θεό του Ισραήλ, τηρούσαν κάποιες ιουδαϊκές εορτές και ορισμένα τυπικά του Νόμου, αλλά δεν είχαν κάνει περιτομή, συνεπώς δεν είχαν γίνει πλήρως προσύλητοι στον Ιουδαϊσμό.
[14] 34 τα όσια ελέη Αλλιώς από το εβραϊκό κείμενο: τις όσιες χάρεις ή καλοσύνες ή μεγαλοδωρίες
[15] 42 λόγια Κείμενο: ρήματα Βλέπε υποσ. Πρ. 2:14
[16] 46,14:3 παρρησία Αλλιώς: θάρρος
[17] 46 Σ’ εσάς ήταν αναγκαίο πρώτα να κηρυχτεί ο λόγος του Θεού. Ας προσέξουμε: το ευαγγέλιο πρέπει πρώτα να κηρύττεται στους Ιουδαίους. Δυστυχώς η εκκλησία δεν τήρησε αυτήν την αρχή του αποστόλου Παύλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου