Γλώσσες και προφητεία
14
Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 14
Επιδιώκετε την αγάπη, να ποθείτε όμως με ζήλο τα πνευματικά[1], και περισσότερο για να προφητεύετε. 2 Γιατί αυτός που λαλεί σε γλώσσα, δε λαλεί σε ανθρώπους, αλλά στο Θεό· γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει ακούοντας, αλλά με το Πνεύμα λαλεί μυστήρια. 3 Αυτός όμως που προφητεύει λαλεί σε ανθρώπους για οικοδομή και προτροπή και παρηγοριά. 4 Αυτός που λαλεί γλώσσα τον εαυτό του οικοδομεί· αυτός όμως που προφητεύει την εκκλησία οικοδομεί. 5 Θέλω λοιπόν όλοι εσείς να λαλείτε γλώσσες,[2] αλλά περισσότερο να προφητεύετε.[3] Μεγαλύτερος λοιπόν είναι αυτός που προφητεύει παρά αυτός που λαλεί γλώσσες, εκτός αν διερμηνεύει, για να λάβει οικοδομή η εκκλησία.
6 Τώρα λοιπόν, αδελφοί, αν έρθω προς εσάς λαλώντας σε γλώσσες, τι θα σας ωφελήσω αν δε σας μιλήσω ή με αποκάλυψη ή με γνώση ή με προφητεία ή με διδαχή; 7 Όμως, τα άψυχα όργανα, είτε είναι αυλός είτε κιθάρα, παρόλο που δίνουν ήχο, πώς θα γνωριστεί αυτό που παίζεται στον αυλό ή στην κιθάρα, αν δεν κάνουν διάκριση στους φθόγγους; 8 Και πράγματι, αν η σάλπιγγα δώσει ασαφή ήχο, ποιος θα παρασκευαστεί για πόλεμο; 9 Έτσι κι εσείς με τη γλώσσα αν δε δώσετε εύληπτο λόγο[4], πώς θα γνωριστεί το λαλούμενο; Γιατί θα λαλείτε στον αέρα. 10 Τόσα πολλά γένη γλωσσών τυχαίνει να είναι στον κόσμο και κανένα δεν είναι χωρίς έννοια. 11 Αν λοιπόν δεν ξέρω τη σημασία της φωνής, θα είμαι σ’ αυτόν που λαλεί βάρβαρος και αυτός που λαλεί θα είναι βάρβαρος για μένα. 12 Έτσι κι εσείς, επειδή είστε ζηλωτές πνευματικών εκδηλώσεων, να ζητάτε ώστε να έχετε άφθονα για την οικοδομή της εκκλησίας. 13 Γι’ αυτό, αυτός που λαλεί σε γλώσσα ας προσεύχεται για να διερμηνεύει. 14 Γιατί αν προσεύχομαι σε γλώσσα, το πνεύμα μου προσεύχεται, ο νους μου όμως είναι άκαρπος[5]. 15 Τι λοιπόν να γίνεται; Θα προσευχηθώ με το πνεύμα,[6] θα προσευχηθώ όμως και με το νου· θα ψάλω με το πνεύμα,[7] θα ψάλω όμως και με το νου. 16 Επειδή, αν ευλογείς με το πνεύμα,[8] αυτός που κατέχει τη θέση του ιδιώτη[9] πώς θα πει το “αμήν”[10] για τη δική σου ευχαριστία; Επειδή δεν ξέρει τι λες. 17 Γιατί εσύ βέβαια καλά ευχαριστείς, αλλά ο άλλος δεν οικοδομείται. 18 Ευχαριστώ το Θεό· από όλους εσάς περισσότερο λαλώ γλώσσες. 19 Αλλά μέσα στην εκκλησία θέλω να λαλήσω πέντε λόγους με το νου μου, για να κατηχήσω και άλλους, παρά μύριους λόγους με γλώσσα.
20 Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό, αλλά στην κακία να είστε νήπια, ενώ στο μυαλό να γίνεστε τέλειοι. 21 Μέσα στο νόμο είναι γραμμένο:
Με ετερόγλωσσους
και με χείλη άλλων
θα λαλήσω στο λαό τούτο
και ούτε έτσι θα με εισακούσουν,
λέει ο ΚΥΡΙΟΣ. 22 Ώστε οι γλώσσες είναι για σημείο όχι γι’ αυτούς που πιστεύουν, αλλά για τους άπιστους·[11] ενώ η προφητεία όχι για τους άπιστους, αλλά γι’ αυτούς που πιστεύουν[12]. 23 Αν λοιπόν συνέλθει η εκκλησία όλη στο ίδιο μέρος και όλοι λαλούν γλώσσες, και εισέλθουν ιδιώτες[13] ή άπιστοι[14], δε θα πουν ότι είστε τρελοί; 24 Αν όμως όλοι προφητεύουν και εισέλθει κάποιος άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται από όλους, ανακρίνεται από όλους, 25 τα κρυφά της καρδιάς του γίνονται φανερά και έτσι, αφού πέσει με το πρόσωπο, θα προσκυνήσει το Θεό αναγγέλλοντας[15] ότι όντως, ο Θεός είναι μεταξύ σας[16].
Όλα να γίνονται με τάξη
26 Τι λοιπόν να γίνεται, αδελφοί; Όταν συνέρχεστε, καθένας σας ψαλμό μπορεί να έχει, διδαχή μπορεί να έχει, αποκάλυψη μπορεί να έχει, γλώσσα μπορεί να έχει, ερμηνεία μπορεί να έχει· όλα προς οικοδομή ας γίνονται. 27 Είτε γλώσσα κάποιος λαλεί, από δύο ή το περισσότερο τρεις ας μιλούν και με τη σειρά, και ένας ας διερμηνεύει. 28 Αν όμως δεν υπάρχει διερμηνέας, ας σωπαίνει μέσα στην εκκλησία, και ας λαλεί στον εαυτό του και στο Θεό. 29 Και προφήτες δύο ή τρεις ας λαλούν και οι άλλοι[17] ας διακρίνουν[18]. 30 Αν όμως σε άλλον που κάθεται αποκαλυφτεί κάτι, ο πρώτος ας σωπαίνει. 31 Γιατί δύναστε καθένας σας όλοι να προφητεύετε, για να μαθαίνουν όλοι και όλοι να ενθαρρύνονται[19]. 32 Και πράγματι, τα πνεύματα των προφητών στους προφήτες υποτάσσονται,[20] 33 γιατί ο Θεός δεν είναι Θεός ακαταστασίας αλλά ειρήνης.
Όπως γίνεται σε όλες τις εκκλησίες των αγίων[21], 34 οι γυναίκες μέσα στις εκκλησίες να σωπαίνουν[22]· γιατί δεν επιτρέπεται σ’ αυτές να λαλούν,[23] αλλά να υποτάσσονται καθώς και ο νόμος το λέει.[24] 35 Και αν κάτι θέλουν να μάθουν, στον οίκο τους ας επερωτούν τούς δικούς τους άντρες· γιατί είναι αισχρό για τη γυναίκα να λαλεί[25] μέσα στην εκκλησία. 36 Ή από εσάς ο λόγος του Θεού εξήλθε[26] ή σ’ εσάς μόνους κατάληξε[27];
37 Αν κάποιος νομίζει πως είναι προφήτης ή πνευματικός[28], ας γνωρίζει καλά ότι αυτά που σας γράφω είναι εντολή Κυρίου. 38 Αν όμως κάποιος το αγνοεί, αγνοείται[29]. 39 Ώστε, αδελφοί μου, να ποθείτε με ζήλο το να προφητεύετε και το να λαλούν σε γλώσσες μην το εμποδίζετε.[30] 40 Όλα όμως ευπρεπώς και με τάξη ας γίνονται.
[1] 1 τα πνευματικά Εννοεί τις εκδηλώσεις του Αγίου Πνεύματος κατά τη λατρεία. Βλέπε Α΄ Κορινθίους 12:1-11.
[2] 5 Θέλω λοιπόν όλοι εσείς να λαλείτε γλώσσες. “Θέλω λοιπόν όχι μόνο όσοι έχουν το χάρισμα των γλωσσών να έχουν αυτό, αλλά όλοι, επειδή ποθείτε αυτό” (Ζιγαβηνός). Είναι λογικό που ο Παύλος λέει πως όλοι θέλει να μιλούν σε γλώσσες εφόσον με αυτόν τον τρόπο οικοδομούν τον εαυτό τους (εδ. 4), χωρίς να το επιβάλλει ούτε να υποχρεώνει όλους τους πιστούς σε αυτό. Το ρήμα “θέλω” που χρησιμοποιεί ο Παύλος έχει την ίδια σημασία με το εδάφιο Α΄ Κορ. 7:7. Παρόλ’ αυτά η έμφαση πρέπει να δίνεται στην προφητεία, γιατί με αυτό το χάρισμα ωφελείται όλη η εκκλησία και όχι μόνο το άτομο που έχει το χάρισμα.
[3] 5 Είναι λογικό που ο Παύλος λέει πως όλοι θέλει να μιλούν σε γλώσσες εφόσον με αυτόν τον τρόπο οικοδομούν τον εαυτό τους (εδ. 4). Παρόλ’ αυτά η έμφαση πρέπει να δίνεται στην προφητεία, γιατί με αυτό το χάρισμα ωφελείται όλη η εκκλησία και όχι μόνο το άτομο που έχει το χάρισμα.
[4] 9 εύληπτο λόγο Αλλιώς: κατανοητό λόγο
[5] 14 ο νους μου είναι άκαρπος. Είναι άκαρπος είτε με παθητική έννοια, “ο νους μου παραμένει άκαρπος”, είτε με ενεργητική έννοια, “ο νους μου δε φέρνει καρπό στους άλλους”.
[6] 15 Θα προσευχηθώ με το πνεύμα. «Πνεύμα ονομάζει το πνευματικό χάρισμα» (Θεοδώρητος).
[7] 15 θα ψάλω με το πνεύμα. Από αυτό συμπεραίνεται ότι όσοι μιλούσαν σε γλώσσες μετάτρεπαν μερικές φορές τη λαλιά σε άσμα και ύμνο προς το Θεό (Τρεμπέλας).
[8] 16 με το πνεύμα. «Δηλαδή με το πνευματικό χάρισμα, διαμέσου της γλώσσας» (Θεοφύλακτος).
[9] 16 ιδιώτης. Σημαίνει τον Χριστιανό που δεν είναι προφήτης ή δεν έχει χάρισμα των γλωσσών (Grimm, Kittel).
[10] 16 αμήν Σημαίνει: έτσι ας είναι, έτσι να γίνει, γένοιτο.
[11] 22 εδ. 22α Το γεγονός ότι για τους άπιστους είναι σημείο κάτι δε σημαίνει ότι τους φέρνει και στην πίστη. Ο Χριστός έκανε πολλά σημεία και τέρατα αλλά πολλοί δεν πίστεψαν. «Θα πουν οι άπιστοι ότι μαίνεστε. Και αυτό όχι εξαιτίας της φύσης του σημείου, αλλά εξαιτίας της άνοιας εκείνων. Γιατί όσοι είχαν νου πράγματι κέρδιζαν. Γι’ αυτό και δόθηκε το σημείο» (Χρυσόστομος). «Το σημείο προκαλεί έκπληξη, αλλά δε διδάσκει ούτε ωφελεί οπωσδήποτε» (Οικουμένιος).
[12] 22 γι’ αυτούς που πιστεύουν. Κείμενο: τοις πιστεύουσιν. Προτιμάται η μετοχή και όχι το επίθετο “πιστοίς”, ίσως για να σημάνει ότι πρόκειται και για ανθρώπους που μόλις άρχισαν να προσέρχονται στην πίστη. Έτσι διασαφηνίζονται και τα λόγια του εδ. 24, μέσω των οποίων η προφητεία παρουσιάζεται ότι οδηγεί τον άπιστο στην πίστη. Γιατί αυτός άρχισε ήδη να πιστεύει, αν και μπήκε στη συνάθροιση ως άπιστος (Τρεμπέλας).
[13] 23-24 ιδιώτες. Η λέξη “ιδιώτης” χρησιμοποιείται που δεν ήταν άπιστοι, αλλά ούτε πλήρως κατηχημένοι Χριστιανοί. Ήταν αναζητητές ή κατηχούμενοι. Σ’ αυτήν την περίπτωση η λέξη ιδιώτης μπορεί να αποδοθεί ως “αμύητος”.
[14] 23-24 ιδιώτες ή άπιστοι. Σ’ αυτά τα εδάφια η λέξη “ιδιώτης” επειδή συνδέεται με τον “άπιστο” εννοεί πιθανόν άτομα που δεν είναι μέλη της εκκλησίας (Kittel). “Άπιστο ονομάζει τον Έλληνα (ειδωλολάτρη), ιδιώτη όμως αυτόν που δε βαπτίστηκε… γιατί τότε οι αβάπτιστοι δεν ονομάζονταν κατηχούμενοι” (Σευηριανός Γαβάλων).
[15] 25 αναγγέλλοντας. Άλ. ερμ. ομολογώντας, αναγνωρίζοντας.
[16] 25 μεταξύ σας. Άλλη ερμηνεία: μέσα σας
[17] 29 οι άλλοι. Αναφέρεται είτε στους υπόλοιπους προφήτες είτε στους παρόντες πιστούς της εκκλησίας γενικά. Ο Ζιγαβηνός θεωρεί πως μιλά «για εκείνους που έχουν το χάρισμα της διάκρισης». Ενδεχομένως αναφέρεται σε κάθε κατηγορία πιστών.
[18] 29 ας διακρίνουν Οι πιστοί έχουν χρέος να διακρίνουν, εξετάζοντας αν οι προφητείες είναι από το Θεό ή όχι, βασιζόμενοι στις Γραφές. Ποτέ δεν πρέπει να γίνεται τυφλά αποδεκτή μια προφητεία. Ακόμη περισσότερο, αν κάποιος έχει χάρισμα προφητείας πρέπει να ζητά από το Θεό διάκριση, για να καταλαβαίνει αν μια προφητεία δική του ή κάποιου άλλου προέρχεται ή όχι από Εκείνον.
[19] 31 ενθαρρύνονται Άλλη ερμ.: προτρέπονται, παρηγοριούνται
[20] 32 εδ. 32 «Πνεύμα εδώ εννοεί την ενέργεια» (Χρυσόστομος), τις ωθήσεις και τις ιδιαίτερες αποκαλύψεις που παρέχονται στους προφήτες (Godet). Ή αντί να πει “προφητικό χάρισμα” (Οικουμένιος). «Αυτό το πνεύμα, δηλαδή το χάρισμα μέσα σου... υποτάσσεται στο χάρισμα του άλλου που κινήθηκε στο να προφητεύει» (Θεοφύλακτος).
[21] 33 των αγίων Εννοεί: συνειδητών πιστών του Χριστού.
[22] 34 να σωπαίνουν. “Να μη θορυβούν. Γιατί αρέσει η πολυλογία στο φύλο των γυναικών” (Ζιγαβηνός).
[23] 34 δεν επιτρέπεται σ’ αυτές να λαλούν. «Από παντού αφού νομοθέτησε την ησυχία... ήλθε λοιπόν και στην άκαιρη φλυαρία των γυναικών» (Οικουμένιος). Το ρήμα “λαλέω” σημαίνει όχι μόνο μιλώ αλλά και φλυαρώ. Με αυτήν την έννοια απαγορεύει στη γυναίκα να μιλά ο Παύλος, όχι ότι της απαγορεύει να ανοίγει το στόμα της, αφού σε άλλο σημείο της επιστολής φαίνεται ότι επιτρέπει στη γυναίκα να προσεύχεται και να προφητεύει (Βλέπε Α΄ Κορινθ. 11:5).
[24] 34 να υποτάσσονται καθώς και ο νόμος το λέει. Υπαινίσσεται το Γένεση 3:16.
[25] 35 λαλεί Άλλη ερμ.: φλυαρεί
[26] 36α Εννοεί, μήπως εσείς είστε η μητέρα εκκλησία, στην οποία πρώτα γεννήθηκε το Ευαγγέλιο και απ’ όπου διαδόθηκε στον κόσμο;
[27] 36β Εννοεί, “ή μήπως είστε η μόνη εκκλησία μεταξύ των εθνών, στην οποία περιήλθε αποκλειστικώς το ευαγγέλιο, ώστε να αξιώνετε να καθορίζετε εσείς την τάξη της εκκλησίας”;
[28] 37 πνευματικός. «Δηλαδή κάποιος που να έχει άλλο πνευματικό χάρισμα, όπως της διάκρισης» (Ζιγαβηνός).
[29] 38 αγνοείται αλ.χ. ας το αγνοεί
[30] 39 Εδ. 39 Ας προσέξουμε ότι παρόλες τις αταξίες αναφορικά με το χάρισμα των γλωσσών ο Παύλος δε συνιστά την παύση του, όπως θα φαινόταν λογικό για ορισμένους, αλλά τον σωστό τρόπο λειτουργίας. «Είδες πώς μέχρι το τέλος φύλαξε τη διαφορά και πώς έδειξε ότι αφενός το ένα είναι πάρα πολύ αναγκαίο, αφετέρου το άλλο ότι δεν είναι τόσο; Γι’ αυτό για το ένα λέει να το ποθείτε με ζήλο, και για το άλλο να μην το εμποδίζετε» (Χρυσόστομος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου